ج. به مسأله‌ى ١٩٣٧ رساله رجوع شود.

ج. فى صورة العلم بالوقوع فى‌الحرام حرام، و فى غيرها مورد الإحتياط، إلاّ مع الظنّ الإطمينانى بعدم الوقوع و ان حسن الاحتياط ايضا.[1]

[1]. حکم خلوت کردن با زن نامحرم در صورت امن از واقع شدن در حرام چيست؟ و محدوده‏ى خلوت کردن با زن نامحرم چه مى‏باشد؟

ج. در صورت علم به واقع شدن در حرام، خلوت با زن نامحرم حرام است و در غير اين صورت بايد احتياط کرد، مگر با ظنّ اطمينان‏آور به عدم واقع شدن به گناه، هر چند در اين مورد نيز احتياط نيکو است.

ج. خلاف احتياط است.

ج. تا با هم ازدواج نکرده‌ايد، به همديگر نامحرم هستيد.

ج. احتياط در اين موارد مطلوب است.

ج. مسّ بشره ممنوع است نه غير آن، مگر چنين برداشت شود که آن‌چه حرام است، آن را مرتکب شده است.

ج. بله، تشبّه زن به مرد و بالعکس جايز نيست و در امر حرام نبايد به حرف شوهر گوش کند.

ج. اگر تشبّه به زن باشد، جايز نيست.

ج. اگر خالى از تهييج شهوت به محرّمات باشد و خالى از تشبيب باشد (که اوصاف زنان نامحرمى را که مى‌شناسد، ياد بگيرد)، مانعى ندارد.

ج. اگر عرفا صدق تشبيب همراه با شناختن او باشد، جايز نيست.