ج. امکان دارد.

ج. اگر مخلّ به موالات لازم در نماز نباشد، اشکال ندارد.

ج. احتياط در ترک اقتدا است.

ج. اقتداى به هر کدام باشد، باطل است.

ج. اگر به مقدار رکوع خم شده است، نمازش به طور فرادا صحيح مى‌باشد و بايد آن را تمام نمايد؛ اما اگر پيش از آن که به مقدار رکوع خم شود، امام سر از رکوع بردارد، مى‌تواند نيّت فرادا کند يا مى‌تواند صبر کند تا در رکعت بعد به امام ملحق شود و در صورت ملحق شدن، تکبير ديگر لازم نيست.

ج. بايد بين جاى سجده‌ى مأموم و جاى ايستادن امام به قدر يک انسان که به سجده رفته است فاصله نباشد، بنابراين اگر بين آن دو اين مقدار فاصله بود، بنابر اظهر نماز جماعت اشکال دارد و هم چنين اگر بين انسان و مأمومى که جلوى او ايستاده و به وسيله او به امام متصل است، به همين مقدار فاصله باشد، نمازش اشکال دارد، و اگر مأموم به واسطه کسى که طرف راست يا چپ او اقتدا کرده به امام متصل باشد و از جلو به امام متصل نباشد بايد فاصله او با آن‌ها کمتر از مقدارى که ذکر گرديد باشد. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى ١١۵۵ و ١١۵۶ رساله رجوع شود.)

ج. نماز او صحيح است، اگر با قصد قربت باشد، هر چند معصيت کرده است.

ج. نماز او فرادا مى‌شود.

 ج. اگر مأموم، زياد از امام عقب بماند، نمازش بنابر اقوى صحيح است، ولى معصيت کرده است و اگر اين مخالفت در نماز زياد واقع شود، مخصوصا اگر در چند رکن انجام بگيرد ممکن است از نماز جماعت خارج شود، ولى اصل نماز صحيح است.

ج. اگر قدر متيقّن ندارد، از اوّل حمد به قصد احتياط بخواند.