ج. اگر يقين دارد که ظهر را نخوانده يا شک در خواندن آن دارد، در وقت مختصّ به ظهر يا مشترک، قصد ظهر مى‌نمايد و تمام مى‌کند؛ و در وقت مختصّ به عصر در صورتى که قصد امر فعلى داشته، بدون تقييد به عنوان بلکه مجرّد تطبيق بر مقصود، قصد عصر مى‌نمايد و تمام مى‌کند؛ و اگر يقين به فعل ظهر سابقا داشته، پس با قصد امر فعلى و خطاى در تطبيق، با قصد عصر تمام مى‌نمايد، چه در وقت مشترک باشد يا مختصّ به عصر وگرنه صحّتش با عدول احتمالى قابل منع است.

ج. به نيّت ما فى الذّمه و امر فعلى که بر عهده‌ى انسان است.

ج. بله، اختيار دارد و جهر (بلند گفتن) براى امام جماعت مستحبّ است.

ج. در حال اختيار نبايد به جايى تکيه کند.

ج. خير، اگر به قصد مطلق ذکر بگويد، اشکال ندارد.

ج. مستحب است در آن نمازها بلند بخوانند.

ج. بنابر احتياط واجب بايد درست بخواند.

ج. خير.

ج. کراهت دارد.

ج. بله، مى‌توان.