ج. اگر در وقت، به مقدار نماز مهلت دارد، بايد نمازش را وقتى بخواند که سالم است وگر نه با عمل به وظيفه فعليّه، نمازش صحيح است. (به مسأله‌ى ٣١٢ به بعد مراجعه شود).

ج. بله، اگر عمدى باشد مبطل نماز است.

ج. احتياطا باطل مى‌شود.

ج. نماز باطل نمى‌شود.

ج. احتمال دارد هر جاى نماز که يادش آمد، بتواند قنوت را به جا آورد.

ج. اعاده مانعى ندارد، هر چند لازم نيست و تدارک آن رجاءا پس از آن مانعى ندارد.

ج. فرقى در احکام شک بين مورد ضعف حافظه و قوّت آن نيست و اگر کثيرالشک باشد، اعتنا نکند.

ج. بايد به شکش اعتنا نکند.

ج. خير، بنا را بر دو مى‌گذارد.

ج. خير.