ج. از آن جا که ملاک اعلم بودن، فهم بهتر حکم الهى است و اين مطلب با نحوه بيان و چگونگى تدريس ملازمه‌اى ندارد، پس شلوغى درس خارج نمى‌تواند ملاک اعلم بودن مجتهد محسوب گردد.

ج. بله، مى‌توان به مجتهد سوم رجوع کرد.

ج. اطمينان هم کافى است و اگر فهميد اشتباه کرده تا جايى که ممکن است بايد اشتباه را برطرف کند.

 ج. در مسايلى که از مرجع ميّت تقليد کرده و عمل نموده‌ايد و از ايشان به ديگرى عدول نکرده‌ايد، اگر ايشان را اعلم يا مساوى با حىّ مى‌دانيد، واجب يا جايز است باقى بمانيد، به شرحى که در رساله آمده است.

ج. نمى‌تواند، زيرا با هر دو مخالفت کرده و به نظر هر دو نماز او از جهتى باطل است.

ج. با رعايت اعلميّت و اوثقيّت مجتهد، عدول جايز است.

ج. بين اين دو واژه تفاوتى وجود ندارد و مقلد بايد در هر دو مورد عمل را ترک نمايد.

ج. اگر بخواهد قصد ورود از شارع داشته باشد، در غير ضروريات، تقليد يا عمل به احتياط واجب است.

ج. طريق شناخت مجتهد اورع، همان طريق شناخت اعلم است.

ج. عمل به اين احتياط خوب است.