ج. اگر مجتهد زنده اعلم باشد، رجوع به ميّت جايز نيست.

ج. واجب است در تمامى مسايل به مجتهد اعلم عدول نمايند.

ج. در موارد جواز يا وجوب عدول، عدول به عمل محقّق مى‌شود.

ج. عدول به غير اعلم يا کسى که احتمال اعلم بودن يا با ورع‌تر بودن او مى‌رود، بعد از تحقّق تقليد، خلاف احتياط است، اگرچه اظهر جواز عدول به مساوى در علم و ورع است در جميع مسايل يا در بعض مسايل که ارتباطى باهم ندارند.

ج. حکم عدول را ندارد و مى‌تواند باقى بماند و در مسايلى که بدون احتياط عمل کرده، به مسأله‌ى ٢٠ رساله رجوع شود.

ج. با رعايت اعلميّت و اوثقيّت مجتهد، عدول جايز است.

ج. در تمام مسايل، تقليد از اعلم واجب است.

ج. در فرض مذکور بايد از مجتهد اعلم در آن باب يا آن مسأله، تقليد کرد.

ج. در صورت مساوى بودن دو مجتهد، جايز است انسان در مسايلى که ارتباطى با هم ندارند، بعضى مسايل را از يکى و بعضى ديگر را از مجتهد ديگر تقليد نمايد

ج. اگر مجتهد ميّت با مجتهد حىّ در علم و ورع مساوى باشند، مى‌توان در برخى از مسايلى که از ميّت تقليد شده به زنده رجوع نمود، به شرط اين که مسايل به هم مرتبط نباشند.