ج. از آن جا که شرط عمل به احتياط در احکام شرعى، آگاهى کامل به موارد احتياط است که فقط عده‌ى اندکى از آن اطلاع دارند، تقليد براى عموم مردم بهتر است.

ج. احتياط نيز مانند تقليد امرى عقلى است و عمل به آن مستلزم تقليد از اعلم نمى‌باشد.

ج. اگر غرض احتياط کننده احراز حجّت فعليّه باشد، رعايت آراى فقيهان گذشته لازم نيست، به خلاف اين که غرض احراز واقع باشد.

ج. در محدوده‌ى نظر همين چند نفر مى‌تواند احتياط کند و عمل او، عمل به احتياط در تقليد است.

ج. احتياط جايز است و لو مستلزم تکرار باشد.

ج. يحتاط فيه أيضا بأن يصرف فيما يرى الکلّ جوازه.[fn value="١"]کسى که در بين فتاواى چند مرجع احتياط مى‏ نمايد، وظيفه‏ ى او در پرداخت خمس چيست؟

ج. در پرداخت خمس نيز همانند ديگر مسايل احتياط کرده و خمس را در مواردى مصرف مى ‏نمايد که تمام آن مراجع جايز مى ‏دانند.

[/fn]

ج. اعمالشان باطل است، به توضيح مذکور در مسأله‌ى ٢٠ رساله.

ج. عمل از راه تقليد صحيح، عمل با حجّت و آگاهانه است.

ج. مسأله‌ى تقليد امرى عقلى است و آيات و روايات به آن ارشاد دارند.

ج. خير، چون عقل انسان از ادراک مسايل شرعيه قاصر است.