از آیه «وَ الَّذينَ جاهَدُوا فينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا؛ و کسانی را که در [راه خشنودی] ما بکوشند، قطعاً به راههای خود رهنمون میکنیم»١ ـ بهحسب ظاهر ـ استفاده میشود که هدایت الهی و جهاد بنده، هر کدام مراتبی دارد؛ و هر مرتبه از جهاد و کوشش بنده، مرتبهای از هدایت الهی را در پی دارد. این هم از موارد عمل به وظیفه است که با اقسامِ مجاهدات، قرآن را نیز علیوجهه تلاوت کنیم؛ بهگونهایکه در هر تلاوت، غیر از آنچه در دوره قبل استفاده میکردیم استفاده کنیم. و نیز در هر نمازی، غیر از آنچه قبلاً استفاده مینمودیم، استفاده نماییم؛ نه اینکه بدون کم و زیاد و فقط تکرار باشد، بلکه صورتاً برای ما همان باشد، نه سیرتاً. «لَنَهْدِیَنَّهُمْ» یعنی چیزهایی را میفهمانیم که در خود قرآن و سنت است، نه در غیر اینها؛ به دلیل اینکه هر دفعه مطالعه و تدبّر کنید، مطلب تازهای از آن میفهمید، غیر از آنچه در مرتبه قبل میفهمیدید.
نماز هم اینگونه است؛ در هر دفعه چیزی از آن میفهمید که قبل از آن نمیفهمیدید؛ وگرنه وقتی انسان یک دفعه نماز خواند، بقیه نمازها تکرار نماز اول است. آیا دستور داده شده نماز را بهجا آوریم و ندانیم برای چه امر شدهایم؟ آیا آنچه را که میدانیم و خواندیم، دوباره بلکه در هر شبانهروز پنج بار تکرار کنیم؟! امر عجیبی است! بلکه میخواهد بفهماند هر بار که نماز بهجا میآوری، ملتفت باش که چیزی به دست آوری و مطلبی بفهمی که قبلاً آن را نمیفهمیدی.
تلاوت سورهها و آیات قرآن هم همینگونه است؛ یعنی در هر دفعه چیزی به دست بیاور، غیر از آنچه قبلاً به دست آورده بودی.