صفحه اصلی

در حال بارگیری...

دستورالعمل‌های آیت‌الله بهجت قدس‌سره برای شفای بیماران

حضرت آیت الله بهجت قدس‌سره برای شفای بیماران اعمال و دستورات زیر را توصیه نموده و می فرمودند عمل به این دستورات تا شفای بیمار ادامه یابد:
 

١. آب زمزم با تربت سیدالشهداء علیه‌السلام مخلوط شود و به نیت شفا میل نماید.

  • حضرت آیت الله بهجت در پاسخ به چگونگی انجام این دستورالعمل میفرمودند: مقدارکمی تربت امام حسین علیه‌السلام مثلا به قدر دانه ماش، در یک لیوان آب زمزم مخلوط بفرمایید و مریض صبح و شب یک جرعه (به اندازه یک قاشق چایخوری) به نیت شفا میل نمایند.
  • در مواردی که به دلایل پزشکی یا به هر دلیل دیگر، امکان انجام این کار توسط خود مریض وجود نداشت؛ میفرمودند شخص دیگری به نیابت از وی به همین نیت استشفاء، میل نماید.
  • در مواردی که، تربت سیدالشهدا علیه‌السلام در دسترس نبود؛ می‌فرمودند: می‌توان با تراشیدن مقداری از مهر یا تسبیح تربت سیدالشهداء علیه‌السلام این دستورالعمل را انجام داد.

 

٢. به همین نیت به افراد متعدد صدقه بدهید، ولو به هر کدام زیاد نباشد؛ تا انشاءالله خداوند شفا عنایت فرماید.

 

٣. هفتاد بار سورۀ حمد را به مخلوط آب زمزم و تربت بخوانید و سپس آن را به مریض بدهید تا به‌صورت مرتب هر روز بخورد.

 

۴. به نیت شفا هر روز هفت بار سورۀ حمد را قرائت کنید. و همچنین هر که به عیادت مریض می‌آید به نیت شفا سورۀ حمد را بخواند.

 

۵. بیمار را به حرم‌های اهل‌بیت علیهم‌السلام ببرید و اگر نمی‌تواند فقط نیت و توجه به آن زیارتگاه کرده و از دور به نیت حضور در حرم زیارت کند، و یا آنکه دیگران به نیت شفا، برایش زیارت کنند.

 

۶. عمل قرآن بر سر گرفتن شب‌های احیا را برای بیمار مکرر انجام دهید.

 

٧. در حضور بیمار مصائب اهل‌بیت علیهم‌السلام بخوانید؛ به طوری که بیمار منقلب و متأثر شود.

 

٨. حدیث کسا را مکرر در حضور بیمار و برای شفای او بخوانید؛ اگر توانست خود او نیز بخواند. بهتر است در مجلسی که این حدیث را می‌خوانید عود روشن کنید.

 

٩. برای شفای بیمار گوسفند قربانی و تقسیم کنید یا نذر کنید.

 

١٠. مریض بعد از نمازهای واجب در سجده بگوید:
اَللّٰهُمَّ إِنِّي اَسْئَلُكَ بِحَقِّ مَنْ رَوٰاهُ وَ بِحَقِّ مَنْ رُوِىَ عَنْهُ صَلِّ عَلَىٰ جَماعَتِهِمْ وَ افْعَلْ بِي ... (و شفای خود را بخواهد)

خدايا! از تو می خواهم به حق كسى كه اين حديث را روايت كرد(على علیه‌السلام) و به حق كسى كه حديث از او روايت شده(رسول اللّٰه صلی الله علیه و آله و سلم ) كه بر جماعت ايشان درود فرست و انجام بده برایم ...
و یا اگر دیگری برای مریض دعا می کند، بگوید: «وَ افْعَل بِفِلانٍ ...»  و به جای فلان، اسم مریض را بگوید.

 

١١. مریض پس از نماز صبح دو رکعت نماز حاجت بخواند و پس از آن سه مرتبه بگوید:

اللَّهُمَ‏ اشْفِنِي‏ بِشِفَائِكَ‏ وَ دَاوِنِي بِدَوَائِكَ وَ عَافِنِي بِعَافِیَتِكَ  فَإِنِّي عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِك‏ بِحُرْمَةِ الإمامِ الکاظِم علیه‌السلام.

خدایا، مرا به شفای خود شفا ده و به دوای خود دوا ده و از بلایت عافیتم بخش؛ چرا که من بندۀ تو و فرزند بندۀ توأم.

البته اگر مریض کودک است یا به هردلیلی نمی‌تواند این دعا را خودش بخواند، شخصی دیگر می‌تواند به نیت شفای او، این دعا را به صورت ذیل بخواند:

اللَّهُمَ‏ اشْفِه‏ بِشِفَائِكَ‏ وَ دَاوِهِ بِدَوَائِكَ وَ عَافِهِ بِعَافِیَتِكَ فَإِنَّهُ عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِك‏، بِحُرْمَةِ الإمامِ الکاظِم علیه‌السلام.

خدایا، او(بیمار) را به شفای خود شفا ده و به دوای خود دوا ده و از بلایت عافیت بخش؛ چرا که او بندۀ تو و فرزند بندۀ توست.

 

١٢. آیت‌الله بهجت رحمه‌الله می‌فرمودند: «برای سلامتی چشم، بعد از نمازها، آیت‌الکرسی خوانده شود، و پس از خواندن آن دست‌ها بر روی چشم‌ها گذاشته و بگوید:

أَللهُمَّ احْفَظْ حَدَقَتَیَّ بِحَقِّ حَدَقَتَیْ عَلِی بْنِ أَبِی طالِبٍ، أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ علیه‌السلام.

خدايا! دو حدقۀ چشم مرا حفظ کن، به حق دو حدقۀ چشم حضرت علی‌بن‌ابى‌طالب اميرمؤمنان علیه‌السلام؛

 

١٣. نماز و دعای عدی‌بن‌حاتم طایی از امیرالمؤمنین علیه‌السلام را بخوانند و دعا کنند.

از اعمالی که حضرت آیت الله بهجت قدس‌سره برای شفای بیماران توصیه می‌کردند نماز و دعای عدی بن حاتم است. در روایتی از عدی بن حاتم طایی نقل شده است: نزد امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب علیه‌السلام رفتم و دیدم به نماز ایستاده و رنگش پریده است، بعد از رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، هیچ نمازگزاری مثل او ندیده بودم که چنین رکوع و سجده‌های کاملی داشته باشد. با عجله به سوی او رفتم، چون صدای حرکت مرا شنید، با دست اشاره کرد و من ایستادم تا اینکه دو رکعت را تمام و کمال خواند. سپس سلام داد و پس از آن، به سجده رفت و سجده اش را طول داد. با خودم گفتم: به خدا او به خواب رفته است. سپس سرش را بلند کرد و فرمود:

 

لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ حَقّاً حَقّاً، لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ إِيمَاناً وَ تَصْدِيقَاً، لَا إِلَهَ إِلَّا اللهُ تَعَبُّدَاً وَ رِقّاً، يَا مُعِزَّ الْمُؤْمِنِينَ بِسُلْطَانِهِ، يَا مُذِلَّ الْجَبَّارِينَ بِعَظَمَتِهِ، أَنْتَ كَهْفِي حِينَ تُعْيِينِي الْمَذَاهِبُ عِنْدَ حُلُولِ النَّوَائِبِ، فَتَضِيقُ عَلَيَّ اَلْأَرْضُ بِرُحْبِهَا، أَنْتَ خَلَقْتَنِي يَا سَيِّدِي رَحْمَةً مِنْكَ لِي وَ لَوْ لَا رَحْمَتُكَ لَكُنْتُ مِنَ الْهَالِكِينَ، وَ أَنْتَ مُؤَيِّدِي بِالنَّصْرِ مِنْ أَعْدَائِي وَ لَوْلَا نَصْرُكَ لَكُنْتُ مِنَ الْمَغْلُوبِينَ، يَا مُنْشِئَ الْبَرَكَاتِ مِنْ مَوَاضِعِهَا وَ مُرْسِلَ الرَّحْمَةِ مِنْ مَعَادِنِهَا وَ يَا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِالْعِزِّ وَ الرِّفْعَةِ فَأَوْلِيَاؤُهُ بِعِزِّهِ يَعْتَزُّونَ، وَ يَا مَنْ وَضَعَ لَهُ الْمُلُوكُ نِيرَ الْمَذَلَّةِ عَلَىٰ أَعْنَاقِهِمْ فَهُمْ مِنْ سَطَوَاتِهِ خَائِفُونَ، أَسْأَلُكَ بِكِبْرِيَائِكَ الَّتِي شَقَقْتَهَا مِنْ عَظَمَتِكَ وَ بِعَظَمَتِكَ الَّتِي اِسْتَوَيْتَ بِهَا عَلَىٰ عَرْشِكَ وَ عَلَوْتَ بِهَا عَلَىٰ خَلْقِكَ وَ كُلُّهُمْ خَاضِعٌ ذَلِيلٌ لِعِزَّتِكَ، صَلِّ عَلَىٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ افْعَلْ بِي أَوْلَى الْأَمْرَيْنِ تَبَارَكْتَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ.

خدایی جز خدا نیست و این حق و حقیقت است، خدایی جز خدا نیست، از روی ایمان و باور می‌گویم؛ خدایی جز خدا نیست، از روی عبودیت و بندگی می‌گویم؛ ای عزیز‌کننده مؤمنان با فرمانروایی خودش، ای خوار‌کننده زورگویان با قدرت خودش، تویی پناهگاه من آن هنگام که دیدگاه‌ها و روش‌ها در زمان روی آوردن سختی‌ها مرا عاجز سازند و زمین با گستردگی‌اش بر من تنگ شود، و تویی که مرا از روی مهربانی که بر من داشتی، آفریدی، در حالی که از آفریدن من بی‌نیاز بودی، و اگر رحمت تو نبود، هرآینه از هلاک‌شدگان بودم، و تویی تأیید کننده من در پیروزی بر دشمنانم، و اگر یاری تو نبود، هرآینه از رسواشدگان بودم. ای پدیدآورنده برکت از جاهایش، و ای فرستنده رحمت از سرچشمه‌هایش، ای آن که عزت و بلندی را تنها به خودش اختصاص داده و دوستدارانش به عزت او عزیز می‌شوند، ای آن که پادشاهان در برابرش یوغ خواری بر گردن نهاده‌اند، در نتیجه از حملات انتقام جویانه‌اش در هراسند، از تو می‌خواهم به حق کبریائی‌ات که آن را از عظمت خودت برون ساختی، و به حق عظمتت که با آن بر عرش خود چیره گشتی، و با آن بر آفریده‌هایت تعالی یافتی، و همگی آن‌ها در برابر عزت تو فروتن و خوار گشته‌اند، بر محمد و خاندان او درود فرست، و برای من بهترین آن دو کار را به انجام رسان، ای مهربان‌ترین مهربانان.

عدی بن حاتم طایی گفته است: سپس امیرالمؤمنین علیه‌السلام رو به طرف من کرد و فرمود: «ای عدی، آیا آنچه را که من گفتم، شنیدی؟»؛ گفتم: «آری، ای امیرالمؤمنین»؛ فرمود: «به آن خدایی که دانه را شکافت و نفس را آفرید، هیچ گرفتاری با آن دعا نمی‌کند و هیچ جنگ‌زده و غارت شده‌ای با آن به خدا متوسل نمی‌شود، مگر اینکه خدا گرفتاری‌اش را بردارد و بندش را بگشاید و اندوهش را برطرف کند و غصه‌اش را به آرامش رساند، و هر کس که این دعا به دستش برسد، سزاوار است آن را حفظ کند». عدی گفته است: «از زمانی که دعا را از امیرالمؤمنین علیه‌السلام شنیده‌ام، تاکنون آن را ترک نکرده‌ام.»

 

استوری دستورالعمل‌های آیت‌الله بهجت قدس‌سره برای شفای بیماران
 

دانلود استوری دستورالعمل‌های آیت‌الله بهجت قدس‌سره برای شفای بیماران

 

آخرین مطالب

نمایه‌ها

فیلم ها