مادرم که به رحمت خدا رفت، پدرم تنها شد. کاری هم نمی توانستم بکنم. چون من ساکن آن شهر نبودم. به آقا ماجرا را گفتم. گفتند: «بروید پیش پدرتان. مشکلی نیست. از همانجا درستان را ادامه دهید. ولو با یک نوار صوتی». (براساس خاطره یکی از شاگردان) ذکرها فرشته اند، ص٨٨ ...

«من، خود و دیگران را به از دست دادن این لحظه ها[ی عمر] متذکر می شوم و خود و دیگران را به غنیمت شمردن اوقاتی که می توان قبل از پیش آمد حوادث و رخدادهای روزگار، از عنایات الهی برخوردار گردید، سفارش می کنم». اقبال الاعمال، ج٢، ص ۵٢۴ ...

مقید بودم که برای هر سفری از ایشان باید اجازه بگیرم. بیست وپنج سال به همین شکل، اجازه گرفتم و رفتم. اغلب سفرهای تبلیغی بود. یک بار آمدم و گفتم: «حاج آقا! مردم می گویند بیایید اینجا زندگی کنید، اینجا نیاز است. به نظر شما چه کنم؟». آقا گفتند: «نه! همین محرم و صفر بس است». (براساس خاطره یکی از شاگردان)...

همسرش با عجله وارد اتاق شد و گفت: «صبحانه حاضر است؟ آقای  بهجت آمدند.» زن استکان ها را از چای دم کشیده پر کرد و همراه نان توی سینی گذاشت. حضرت معصومه علیهاالسلام گله دارند که چرا در این مدتی که به قم آمده اید، خدمت ایشان نرسیده اید. توی این فکر بود که آقا اول صبح برای چه کاری آمده اند. چند دقیقه ای...

در محضرشان بودم. به من اشاره کردند که بعد از درس بنشینم و بیرون نروم. رفقا که رفتند و اتاق خالی شد، آقا از من اسمم را پرسید. گفتم: «ممتاز حسین نقوی». بعد آقا تشریف بردند به اتاق کتابخانه. وقتی برگشتند، به جای عمامه، یک کلاه سفید گذاشته بودند روی سرشان. یک بسته لباس سفید هم در دست گرفته بودند. گفتند:...

از خدا می خواهیم توسط انبیا و اوصیائش و وصی حاضرش که در پیش عارفین حاضر است که ما را منحرف نکند از خدایی بودن و از خداییان و از وسائط امداد خدا، ما را منحرف نکند، بصیر و بینا بکند، خودشناس باشیم، خودی ها را بشناسیم خدایی ها را بشناسیم، آن وقت خلاف اینها هم شناخته می شوند.   بیانات آیت الله بهجت قدس ...

چند وقت پیش از آقا پرسیدم: «چطور می‌شود امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف را درک کرد؟» گفتند: «زیاد قرآن بخوانید و به قرآن زیاد نگاه کنید.» از وقتی این حرف را زدند، قرآن‌خواندن روزانه‌ام ترک نشده بود؛ اما امروز خیلی دلم گرفت....

خیال کردیم که ما به واجبات عمل کردیم و محرمات را ترک کرده‌ایم برای عمل چطور؟ آدم باید اختیاراً آنچه را که می‌داند [عمل] بکند، پا نگذارد [وگرنه] پشیمان می‌شود. آن چیزی که نمی‌داند را به این و آن نگاه نگند، به دفتر[شرع] نگاه کند. [اگر] بازهم ندانست توقف و احتیاط باید بکند تا روشن بشود، گفته‌اند به آن...

داشتم توی خیابان می‌رفتم که یکهو به دلم افتاد سراغ آقا بروم. رفتم در زدم. خودشان در را باز کردند. پرسیدند: «فرمایشی دارید؟». گفتم: «می‌خواهم چند دقیقه‌ای در خدمتتان باشم». گفتند: «هفت هشت دقیقه اشکالی ندارد». من با اینکه غریبه بودم، راهم دادند و رفتم داخل. از من پرسیدند: «اهل کجایید و چه می‌کنید و چ...

نامه نوشتم خدمتشان. نوشتم: «برای نماز شب و خودسازی نصیحتی کنید و راه‌حلی به ما نشان بدهید». یک روز، بعد از نماز ظهر و عصر بود که رفتم جلو و نامه را دادم. یکی دو روز بعد به ایشان گفتم: «من نامه‌ای نوشته بودم. آمدم جوابش را بگیرم». آقا فکری کردند و گفتند: «من نامه را گم کردم». همان‌روز باز یک نامۀ دیگ...