[حضرت آیت‌الله بهجت] از همان اوایل سکونت در قم، هر روز به زیارت حضرت معصومه علیهاالسلام می‌رفت و برای رفتن به زیارت، راه‌های پنهان و خلوت را انتخاب می‌کرد و از حاشیه خیابان نمی‌رفت. حتی برای پرهیز از روبه‌رو شدن با کسبه و عابرین، اگر مغازه‌ها باز بود و در خیابان‌ها رفت‌وآمد بود، راه را دورتر می‌کرد....

حضرت ابراهیم علیه‌السلام خوب نگاه کرد و ناگهان ۱۲ نور بزرگ را دید که صورتشان از زیبایی می‌درخشید.علت نیل آن‌ها به درجات بلند و پیوستن آن‌ها به‌صورت حضرت محمد صلی‌الله‌علیه‌وآله و جانشین او را از پروردگارش جویا شد....

ازآنجاکه قرآن و عترت عدیلند [در یک شأن و مرتبه‌اند]، انسان باید بفهمد که هرچه تقرّب به قرآن و تفهّمش از قرآن بیشتر باشد، تقرّبش به عترت و معرفت آنها بیشتر و بالاتر خواهد بود؛ زیرا هر دو کأنّه شئ واحد هستند. عقیده مغایر با این مطلب بر خلاف عقیده امامیه است. مگر قرآن اشاره به ارجاع مردم و مسلمان‌ها به...

ابراهیم‌بن‌عباس گوید: ... [حضرت رضا علیه‌السلام] و هرگز در حضور کسی، پای خود را دراز نکرد، و هرگز در نزد هیچ هم‌نشینی تکیه نکرد. و هرگز ندیدم که یکی از خادمان و غلامان خود را دشنام گوید، و هیچ‌گاه ندیدم که آب دهان بیندازد، و هرگز ندیدم که در خنده‌اش قهقهه کند،‌ بلکه خنده‌اش تبسم بود. وسائل‌الشیعه، ج...

عده‌ای از روایاتی که عامه در فضل حضرت امیر علیه‌السلام نقل کرده‌اند در درجه‌ی اول و اعلی قرار دارد، نظیر: «أَنْتَ مِنی بِمَنْزِلَةِ هارُونَ مِنْ مُوسی إِلا أَنهُ لا نَبِی بَعْدی؛ تو نسبت به من به‌منزله‌ی هارون به حضرت موسی علیهماالسلام هستی، تنها با این تفاوت که بعد از من پیامبری نخواهد بود».۱...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:...

روح عبادات، ولایت‌ الله است و ولایت ولى ‌الله هم ولایت‌ الله است. ما با ائمۀ اثناعشر و انبیا و اوصیا کار نداریم، الّا اینکه خدا با این‌ها کار دارد....

-بلی، خود امام اصل(معصوم) هم مسموم می‌شود، لیکن [این] در جایی [است] که می‌داند عمل به علم حقیقی خودش نباید بکند.[مثلا] اجلش[و هنگامه وفاتش]رسیده است، و[دقیقا] لحظه اجلش را می‌داند، [اینکه وفاتش] به این سبب خواهد بود،‌ را هم می داند، [اما] مأذون نیست در عمل به غیب به هر چیزی که عالم به غیب است....

توبه و استغفار...

علمایی که در زمان ما بودند، بلکه قدری هم جلوتر از زمان ما بودند، بععضی [از مردم] از اینها اِعانه می‌خواستند برای عیدالزهرا؛ بعضی [از علما] نمی‌دادند، بعضی‌ها هم می‌دادند....