حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
حضرت ابوالفضل علیهالسلام هم آب را [ننوشید و] ریخت، برای خاطر اینکه حضرت سیدالشهدا علیهالسلام [که مرتبهاش] بالاتر [است] تشنه بود.
رحمت واسعه، ص۵۵
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
بُکاء(گریه) بر مصائب اهلالبیت علیهمالسلام و بهخصوص سیدالشهدا علیهالسلام شاید از آن قبیل مستحباتی باشد که مستحبّی افضل از آن نیست! «بکاء مِن خَشیَةِ الله: گریه از ترس خداوند»، هم همین جور است، شاید افضل از آن نباشد!
رحمت واسعه، ص٢۶٩
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره اصرار میکرد که وقتی مجلس برگزار میکنید، برتریها و امتیازهای اهلبیت علیهمالسلام و فضایل و مناقب این حضرات را بگویید و در برابر این قضیه ابراز احساسات کنید.
حتی اگر اشک شما جاری نمیشود، حالت گریه به خود بگیرید و در حال حزن باشید و تباکی کنید(حالت گریه بگیرید).
رحمت واس...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
در شب عید غدیر و شبهای مثل آن... باید فضیلت این شبها و روزها و صاحب آنها و مطاعن دشمنان ایشان و احادیث وارده در زمینه ولایت، با اقامه دلیل و برهان ذکر شود تا موجب تقویت عقاید مذهبی مستمعین گردد، نه اینکه این گونه مجالس، به خنده و لهو و لعب گذرانده شود.
در محضر بهجت، ج٢،...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
خدا کند این توجّه و ارادت و محبّت به اهلبیت علیهمالسلام در دلهای ما باقی بماند و با محبّت آنها از دنیا برویم.
جرعه وصال، ص١٩
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
دیده و شنیده شده است که اشخاصی در مشاهد مشرّفه به امامی که صاحب ضریح است سلام کرده، و جواب سلام را شنیدهاند!
در محضر بهجت، ج١، ص٦٩
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
چرا ما شیعیان هر روز به پای منبر امیرالمؤمنین و ائمه هدی و رسولالله علیهمالسلام نمیرویم و به حِکَم، آداب و معارفی که الی ماشاءالله در اخبار آنها نهفته است، گوش فرا نمیدهیم؟!
در محضر بهجت، ج۲، ص۲۸۳
...
حضرت آیت الله بهجت قدس سره:
پیغمبر اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم فرمود: «یا علی، اگر بیم آن را نداشتم که آنچه را با حضرت مسیح علیهالسلام میکنند، با تو کنند، کلامی دربارهی تو میگفتم که از میان جمعیتی عبور نکنی، مگر اینکه به خاک زیر قدمت تبرک کنند».[١]
در محضر بهجت، ج٢، ص٢٣۶
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
اگر ما پیرو علما بودیم، چنین بلاها به سر ما نمیآمد، یا اگر میآمد مثل جناب میثم[١]، بودیم که هر چه بلا به سرش میآمد ایمانش قویتر میگردید، بدون اینکه دست از ولایت بردارد. او حاضر نشد که حتی زنده بماند و برای این جهت هم تقیه نکرد!
در محضر بهجت، ج۱، ص۱۴
١. یکی از یار...