وقتی مرحوم سید محمد فشارکی از سامرا به نجف آمدند، مرحوم آخوند خراسانی به تلامذه خود دستور داد که در درس ایشان شرکت کنند، و همه بزرگان از قبیل سید ابوالحسن اصفهانی و شیخ عبدالله لنکرانی رحمهم‌االله و آقا ضیا عراقی رحمه‌الله ـ که بیست‌وهفت سال در درس آخوند خراسانی شرکت کرده بود؛ زیرا ایشان قبل از آقا ...

علمای سابق بسیار پرکار و پربار بودند و چه زحمت‌ها که در راه تحصیل می‌کشیدند....

زمانی که ما در نجف اشرف در مدرسه سید [محمدکاظم یزدی، صاحب عروة الوثقی] رحمه‌الله بودیم، حجره آقای شیخ محمدرضا مظفر رحمه‌الله روبه‌روی حجره ما قرار داشت و شب‌ها چراغ نفتی ما و ایشان روشن بود، ولی وقتی ما بعد از مطالعه و انجام کارهای خود می‌خواستیم بخوابیم، می‌دیدیم که چراغ ایشان هم‌چنان روشن است، و ا...

از عبارتِ «کلکمْ راعٍ، وَ کلکمْ مَسْؤُولٌ عَنْ رَعِیتِهِ.»١؛ (هر کدام از شما مسئول هستید و درباره افرادی که به سخن شما گوش می‌دهند بازخواست خواهید شد)....

صاحب کشف‌اللثام نوشته است: من در سن پانزده سالگی از معقول و منقول فارغ شدم. صاحب مقابس هم می‌فرماید: برای من همچنین چیزی اتفاق افتاد، ولی حوادث روزگار، «حالَتْ بَینَنا»؛ (بین من و او، فاصله انداخت) در محضر بهجت، ج۲، ص۵۸ ...

گمان می‌کنم مطالعه تراجم علمای سلَف و ملاحظه اعمال آن‌ها به منزله مراجعه به کتب اخلاق و اخلاقیات، معتبر و مؤثر است. وقتی که گفته می‌شد: در فلان مدرسه، اطاق آقا سید محمدکاظم یزدی رحمه‌الله در فلان جا بود، انصافش این است که با دیدن آن اطاق گویا می‌دیدیم که سید رحمه‌الله چگونه بوده است! در محضر بهجت، ج...

زمانی که ما در کربلا بودیم، آقا شیخ عبدالله مامقانی رحمه‌الله در قید حیات بودند. گفته می‌شد که ایشان شبانه‌روزی چهار ساعت می‌خوابد، ولی در کتاب رجالش نوشته است: تألیف این کتاب سه سال طول کشید و من در این مدت، شبانه‌روزی سه ساعت می‌خوابیدم! این‌ها اتمام حجت است برای کسانی که خیال می‌کنند اگر خوابشان ...

آیا می‌شود کار ما درست شود و به مقام کمال و معرفت برسیم، بدون اینکه از دنیا و از زندگی اجتماعی و از صنعت و حرفه خود دست برداریم و به غارها و بیابان‌ها برویم و همیشه در آنجا با عزلت و کناره‌گیری از مردم و جامعه مشغول به عبادات معهوده و اوراد و ادعیه مأثوره باشیم؟...

ما دوست‌دار علم نیستیم؛ چون علم به کام ما شیرین نیست، همانند مریضی که دهان او آفت دارد و شیرینی به کامش تلخ است، ما نیز همین گونه هستیم، لذا طعم شیرینی علم را احساس نمی‌کنیم و لذت علم را نمی‌چشیم و آن‌چنان‌که باید طالب و تشنه آن نیستم، برعکس مال و ثروت دنیا....

خوب است انسان کار امروز را به فردا، بلکه کار هیچ‌ساعتی را به ساعت دیگر احاله نکند، مگر از روی عذر، وگرنه نمی‌داند که بعد از این ساعت چطور می‌شود....