ج. در صورتى که اگر جمع نشوند نمى‌خوانند و نمى‌رقصند؛ پس جمع شدنشان کمک بر اين عمل است و اگر اين عمل حرام است، کمک به آن هم، کمک بر گناه است.

ج. خير، جايز نيست.

ج. شما خودتان سعى کنيد که عملتان با اخلاص باشد.

ج. اگر به نحو حرام بخوانند، جايز نيست؛ مگر اين که به عنوان مزد کار حرام نباشد.

ج. جايز نيست.

ج. اين همان مورد احتياطى است که بازى با آلات معدّه بدون معاوضه، محل احتياط است، و در شطرنج و مانند آن احتياط شديد است.

ج. اگر تشويق و کمک بر مرتکبين حرام محسوب شود، حرام است.

ج. اگر از عيوب مخفى او باشد، غيبت محسوب مى‌شود و گر نه تحت عناوين ديگر مى‌تواند حرام باشد.

ج. اسراف، خروج از اعتدال و ميانه روى در امور است و اگر به حدّ اضرار (ضرر رساندن) برسد، محرّم است.

ج. هر چه مناسبت با مجالس اهل فسوق داشته باشد، مورد لهو حرام است و هر چه غير از آن باشد حرام نيست؛ گر چه کار لغو و بيهوده مطلقا مذموم است.