ج. جايز نيست.

ج. اين همان مورد احتياطى است که بازى با آلات معدّه بدون معاوضه، محل احتياط است، و در شطرنج و مانند آن احتياط شديد است.

ج. اگر تشويق و کمک بر مرتکبين حرام محسوب شود، حرام است.

ج. اگر از عيوب مخفى او باشد، غيبت محسوب مى‌شود و گر نه تحت عناوين ديگر مى‌تواند حرام باشد.

ج. اسراف، خروج از اعتدال و ميانه روى در امور است و اگر به حدّ اضرار (ضرر رساندن) برسد، محرّم است.

ج. هر چه مناسبت با مجالس اهل فسوق داشته باشد، مورد لهو حرام است و هر چه غير از آن باشد حرام نيست؛ گر چه کار لغو و بيهوده مطلقا مذموم است.

ج. بهتر است پول آن هم مثل گوشتش صرف صدقه يا احسان به مؤمنين شود.

ج.  يک بنده آزاد کند يا ده فقير را سير کند يا آنان را بپوشاند و اگر نتواند آن‌ها را انجام دهد، بايد سه روز روزه بگيرد.

ج. ملاک حرمت اطراب شأنى است که معمولاً در زدن با آلات و ابزارهاى آن مطرب شأنى مى‌شود و علامت آن غلبه‌ى مقرونيّت آن‌ها با محرّمات ديگر است.

ج. اگر با آلات و ابزار لهو باشد، صورت حلال ندارد.