ج. اگر مقدار مصرف خودش کمتر از يک صاع نباشد، اشکال ندارد، (مسأله‌ى ١۵٨۵ رساله).

ج. اگر چنين برنامه‌اى مستمر نبوده و نان‌خور يا ميهمان بر آن افراد صدق نکند، فطره آن‌ها بر هديه دهنده واجب نيست؛ هر چند با طعام او افطار کرده باشند.

ج۱. مى‌تواند.

ج۲. اگر راضى به خصوصيات است، در فرض اطلاع کافى است.

ج. بله، مى‌توان به او داد.

ج. بنابر احتياط مستحب مى‌تواند قضا کند؛ ولى اظهر آن است که زکات فطره ديگر بر او واجب نيست، ولى معصيت کرده است.

ج. بر عهده‌ى ميزبان است.

ج. مانعى ندارد.

ج. اگر زکات فطره را به يکى از هشت مصرفى که براى زکات گفته شده است برسانند، بنابر اظهر کافى است.

ج. اگر چنان که مفروض سؤال است، مقدار زکات فطره در آن زمان ۵۵% قيمت سينى بود، اکنون بايد بنابر احتياط مقدار زيادتر از حدود ۵۵% ارزش فعلى سينى (و معادل فعلىِ ارزشِ ۶٠٠ تومان در آن زمان) را بپردازيد.

ج. اگر به نيابت از طرف ميزبان دهد، از گردن او ساقط مى‌شود، (مسأله‌ى ١۵٧۵ رساله).