ج. بچّه در شکم، فطريّه ندارد.

ج. خير.

ج. به حسب ظاهر دادن زکات به او جايز است به مقدارى که او در مورد اين اطفال صرف کند.

ج. ظاهرا متعلق خمس نيست.

ج. بايد يقين يا اطمينان داشت که آن کميته آن را در موارد مصرفش صرف مى‌کند.

ج. احتياطا بر همين دعوت کننده است، نسبت به آن‌ها که قبل از هلال شوّال آمده‌اند.

ج. خير، مشروع نيست.

ج. خلاف احتياط است.

ج. مانعى ندارد. (به مسأله رساله ١۵۵۶ و ١۵٩۶ مراجعه شود.)

ج. بايد اطمينان به صرف در مصرف باشد و در فرض جواز، عنوان پرداخت به مستحق را دارد.