ج. کفايت هر ذکرى که در سجده بگويد خالى از وجه نيست، ولى  احتياط مستحب آن است که سه مرتبه سبحان اللّه‌ يا يک مرتبه «سبحان ربى الاعلى و بحمده» بگويد و ذکرهاى مستحبى را هم بنابر احوط بايد صحيح بخواند.

ج. به هر طور ممکن، هر چند با اشاره هم ممکن باشد، بايد سجده کند و با ترک آن از روى فراموشى يا عمدا ساقط نمى‌شود و بايد بعدا به جا آورد.

ج. به قصد مطلق ذکر و رجا مانعى ندارد و بهتر است در تشهّد اوّل تبعيّت از آن‌چه ائمه ـ عليهم‌السّلام ـ فرموده‌اند شود و در بعضى از روايات در تشهّد اين جملات ذکر شده است.

ج. مبطل نيست.

ج. بنابر اظهر، اشکال ندارد.

ج. بله، ولى اگر يکى جواب داد، ديگران نبايد جواب بدهند.

ج. خير، باطل نمى‌کند.

ج. ملاک، کارهايى است که نزد افراد متشرعه، صورت نماز را به هم بزند.

ج. اظهر جواز قنوت به زبان غير عربى است، ولى به هر لغتى که مى‌خواند، بايد صحيح بخواند تا وظيفه قنوتى را انجام داده باشد.

ج. دست دادن در خصوص بعد از نماز وارد نشده است، ولى اين مقدار فاصله بين نماز و تعقيبات مانعى ندارد.