ج. کسى که مى‌تواند درست بايستد لازم است پاها را طورى گشاد نگذارد که به حال ايستادن معمولى نباشد؛ ولى اگر بگويند ايستاده است و يا از روى فراموشى، پاها را بيش از حدّ متعارف باز کرد، نمازش باطل نمى‌شود، اگرچه محل احتياط است.

ج. به قصد مطلق ذکر يا وظيفه، اشکال ندارد.

ج. ضرورتى ندارد.

ج. اگر عسر و حرج ندارد، بايد بگذارد.

ج. خير، از نوشته بخواند؛ مگر بداند که آن سوره يا آيه شرط کمال آن نماز است؛ نه شرط اصل مشروعيّت و صحّت آن، که در اين صورت مى‌تواند ترک کند يا رجاءً تبديل کند.

ج. خير، اعاده لازم نيست.

ج. بله، مى‌توان.

ج. خير، لازم نيست.

ج. تا حدّ صحت کلمه لازم است.

ج. چنان چه بعد از رکوع و سجودش به قصد رجا بگويد، مانعى ندارد به خصوص ذکر «سمع اللّه‌ لمن حمده».