ج. استحباب ندارد و اطلاق آن مشکل است، مگر از اوّل قصد داشته باشد با دست کشيدن، غَسْل را انجام دهد.

ج. اگر وجه شرعى دارد ـ هر چند احتياطى باشد ـ به قدر ضرورت و نياز مانع ندارد و در غير اين صورت اجتناب شود.

ج. دست را اگر قبل از شستن داخل آن آب کرده، بايد دست را آب بکشد ولى وضويش صحيح است.

ج. اگر سرمه مانع رسيدن آب به پوست است، لازم است برطرف شود.

ج. در صورت داشتن جرم مانع محسوب مى‌شوند اما اگر فقط رنگ آن به اعضاى وضو باقى مانده باشد، مثل رنگ گردو اشکالى ندارد.

ج. هر مقدارى که مى‌توانيد نجاست را از بدن کم کنيد و اعضاى وضو را تطهير کنيد و وضو بگيريد و نماز را بخوانيد.

ج. اگر براى بهبود انگشت، بستن تمام دست لازم است و يا باز کردن آن موجب عسر و حرج است، تمام آن حکم جبيره پيدا مى‌کند.

ج. آن چه ذکر شده تا به حدّ حرج نرسيده عذر نيست، و اگر از لحاظ مالى متمکن است، پول بدهد و نايب اجير کند.

ج. بله.

ج. اگر آن لفظ مشخص و خوانا باشد، مسّ آن بدون طهارت، حرام است.