به‌حسب ظاهر شیبانی و ابویوسف،١ دو شاگرد ابوحنیفه بودند به‌گونه‌ای که فتاوای او را از این دو نفر تلقی کرده‌اند (به دست آورده‌اند)؛ لذا ابویوسف در وقت وفاتش گفت: خدایا، خود می‌دانی که هر مشکلی برای من پیش می‌آمد، «جَعَلْتُ بَینِی وَ بَینَک أَباحَنِیفَة؛ بین خود و تو ابوحنیفه را واسطه قرار دادم»....

انصافاً کتاب بدایه ابن‌رشد در تقریر و ذکر اقوال مذاهب اهل‌سنت خوب است، اما ما او را مجتهد نمی‌دانیم، بلکه محرّر و مقرّر است. عجیب اینکه هیچ از ائمه شیعه علیهم‌السلام نقل نمی‌کند! در محضر بهجت، ج۲، ص۱۹۹ ...

اگر کسی موفق می‌شد و کتاب شرح تجرید را مهذب و مرتب می‌کرد، خوب بود. شرح تجرید علامه قدس‌سره خیلی محتاج به تهذیب است؛ زیرا گاه مطلب مهمی را در چند جا با برهان‌های متعدد ذکر می‌کند. همچنین اگر طبیعیات آن به درد بخور نباشد، حداقل الهیاتش خوب است، اما نیاز به تهذیب دارد. در محضر بهجت، ج۲، ص۱۹۹ ...

علی علیه‌السلام از طریق غیب از مکر و حیله معاویه آگاه بود، ولی مأذون نبود به علم غیب خود ترتیب اثر دهد و بر اساس آن عمل کند. معاویه کارهای عجیب و غریبی با امیرالمؤمنین علیه‌السلام کرد و سرانجام به‌حسب ظاهر حضرت را مغلوب کرد. از جمله شایعه کرد که قیس با ماست و مشهور شد که عده‌ای با آن حضرت بیعت نکرده...

حیف است از این بازار (مراکز حوزه‌های علمیه) که منبع کمالات و سرچشمه معنویات و خیرات است عبور کنیم و به جای بهره‌برداری، ضرر هم به ما وارد شود! وای بر حال ما اگر دین‌دار نباشیم و روزی بیاید که تشخیص دهند ما چگونه و چه کاره هستیم و اسرار ما زیر و رو گردد و معلوم شود که از اهل دین نیستیم و داخل این دین...

عامه بلند کردن دست در حال تکبیرةالاحرام را خلاف سنت و آن را بدعت می‌دانند، بااین‌حال، حرکت و عدم طمأنینه در حال اذکار مستحبه را مبطل نماز نمی‌دانند، بلکه فقط طمأنینه را شرط کمال می‌دانند! در محضر بهجت، ج۲، ص۱۹۷ ...

یکی از علما درحالی‌که سالمِ سالم بود و دست‌های خود را روی هم گذاشته و از عبا بیرون آورده بود، در مجلسی گفته بود: هفته دیگر از دنیا خواهم رفت! بنده هم دو سه نفر از اساتید را دیدم که از فوتشان خبر دادند. یکی آقا شیخ مرتضی طالقانی رحمه‌الله بود که در مدرسه آقا سید محمدکاظم یزدی در نجف اشرف، شب خبر داد ...

«لِکل شَیءٍ آفَةٌ، وَ لِلْعِلْمِ آفاتٌ؛ برای هر چیز آفتی است، ولی علم آفت‌ها دارد». عجیب است! هر جا بین زید و عَمر و یا دو طائفه مخاصمه می‌شود، اهل علم مال‌المصالحه قرار می‌گیرند. تازه اگر علم تحصیل شود، خدا می‌داند استفاده کردن از آن در طریق رضای خدا، چقدر شروط و موانع دارد! در محضر بهجت، ج۲، ص۱۹۴ ...

نباید مغرور شویم. تا نزدیکی‌های وفات و تا زمانی که شیطان زنده است، انسان در مخاطره است! به خدا پناه می‌بریم. «إِلهِی! لاتَکلْنِی إِلی نَفْسِی طَرْفَةَ عَینٍ أَبَداً؛ معبودا! هیچ‌گاه، به اندازه چشم بر هم زدنی، مرا به خود وامگذار».١...

عجایب و غرایب از این بشر ظاهر می‌گردد، قضایا و حوادثی واقع می‌شود که بعد از پنجاه سال، علل و عوامل و اسباب آن کشف و معلوم می‌گردد. شخصیت بزرگی١ را که مخالف مشروطه بود کشتند، ولی هیچ‌کس حتی بستگان او نفهمیدند که او را چه کسی کشته است. درهرحال، معروف بود که اگر وفات هم نکند، او را خواهند کشت!...