ج. کسى که در حال حيض يا جنابت مرده، لازم نيست غسل حيض يا جنابت بدهند، بلکه همان غسل ميّت براى او کافى است، ولى بنابر احتياط موقع غسل دادن ميّت، نيّت غسل جنابت و يا حيض را نيز بنمايند.

ج. بله، نجس مى‌شود.

ج. اگر دفن نشده، احتياطا تجديد کنند و بعد از دفن ظاهرا لازم نيست.

ج. يک غسل کافى است.

ج. اگر تماس قبل از غسل دادن او باشد، بله غسل واجب مى‌شود هر چند مجبور باشد.

ج. در اين صورت بنابر احتياط واجب غسل را مقدم دارند و اگر براى هفت عضو نرسد، پيشانى را مقدم دارند.

ج. تا ممکن است به صورتى که در سؤال قبل ذکر شد غسل دهند يا صبر نمايند که خونريزى متوقف شود و در صورت عدم تمکن و يأس بايد غسل جبيره بدهند.

ج. غسل ميّت مثل غسل جنابت است، و احتياط مستحب آن است که تا غسل ترتيبى ممکن است، ميّت را غسل ارتماسى ندهند؛ و در صورت غسل ارتماسى، بايد آب قليل نباشد.

ج. تخته يا سنگى که روى آن ميّت را غسل مى‌دهند و پارچه‌اى که با آن عورت ميت را مى‌پوشانند و دست کسى که او را غسل مى‌دهد، بعد از تمام شدن غسل پاک مى‌شود.

ج. در فرض اوّل، غسل مى‌تواند به امر نمودن محرم انجام شود، مثل غاسل غسل دهنده‌ى کتابى (اهل کتاب).

در فرض دوّم نوبت به غير مماثل محرم مى‌رسد. و در فرض سوّم عمل غسل دهنده حمل بر صحّت مى‌شود.