ج. اگر بنا دارد همراه او برود، به حکم کثيرالسّفر است.

ج. در هر دو مورد نماز و روزه آن‌ها در محل تحصيل و در بين راه تمام است.

ج. خير، نمى‌تواند.

ج. پس از گذشتن سى روز که در رفتن و ماندن مردد بود، بايد نماز را تمام بخواند و روزه‌اش را بگيرد.

ج. به مسأله‌ى ١١٠٢ رساله رجوع شود.

ج. نماز شما تمام است و روزه‌ها را بايد بگيريد.

 ج. بايد هم قصدى باشد و هم عملى هر دو با هم به تناسب موارد که صدق عرفى به طور قطعى و جزمى محقق شود.

ج. خير، بلکه اگر محلّ وطن شما وطن آن‌ها هم شده باشد؛ هر چند به تبع شما،  تا از آن اعراض نکنند، به حکم وطن باقى است و اگر وطن آن‌ها نشده باشد، در آن حکم مسافر دارند.

ج. نماز و روزه‌اش تمام نيست.

ج. اگر قصد دارد ده روز بماند، قصد اقامت محقّق است و پس از پاکى، نماز را تمام مى‌خواند.