ج. معناى وقف به حرکت آن است که زير يا زِبَر يا پيش آخر کلمه‌اى را بگويد و بين آن کلمه و کلمه بعدش فاصله دهد و معناى وصل به سکون آن است که زير يازبر يا پيش کلمه‌اى را نگويد و آن کلمه را به کلمه بعد بچسباند (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى ٨٢۶ رساله رجوع شود).

ج. احوط اين است که نماز را اعاده کند، زيرا يک مرتبه خواندن تسبيحات بنابر احتياط واجب است.

ج. نمازش باطل مى‌شود.

ج. بايد نماز را دوباره بخواند.

ج. اگر پيشانى به قدر واجب سجده به خاک مى‌رسد، اشکالى نيست.

ج. نشستن بين دو سجده مطلقا واجب است.

ج. بايد مهر را روى چيز بلندى گذاشته و طورى پيشانى را بر آن بگذارد که بگويند سجده کرده است؛ ولى بنابر احتياط کف دست‌ها و زانوها و انگشتان پا  را به طور معمول به زمين بگذارد و کسى که هيچ نمى‌تواند خم شود، براى سجده بايد سر را به قصد سجده خم کند و براى بر خواستن از سجده سر را بلند نمايد.

ج. نمازهايش صحيح است.

ج. محلّ اشکال است و اگر اتّفاقا شنيد، پس از ايماء براى آن، سجده را بنابر احوط وضعا بعد از نماز انجام دهد و اگر فوريّت عرفى آن فوت نشود، تکليفا هم اشکال ندارد.

ج. بايد بنشيند و تشهد را بخواند و بقيه نماز را مطابق معمول خوانده و پس از تمام کردن نماز، دو سجده سهو براى ايستادن بى‌جا و دو سجده سهو براى قرائت يا تسبيحات زيادى در صورتى که خوانده باشد، به جا آورد.