ج. واجب است توبه کند و از اين کلمات به زبان نياورد و اگر از حال اختيار خارج شده و چنين کلامى گفته باشد، مرتدّ نيست و بين کفرگويى و سبّ تفاوت است.

ج. اگر آن عفونت مخلوط به بول يا غائط باشد نجس است ولى موجب غسل نيست، مگر اين که عفونت مخلوط با خون حيض و نفاس و استحاضه باشد.

ج. نجس است. و در صورت وجود رطوبت سرايت کننده نجس مى‌شود و در صورت خشک بودن نيز احتياط مستحب آن است که محل ملاقات شسته شود.

ج. تا وقتى علم به نجاست خون پيدا نشود که آيا خون حيوان جهنده است يا خون پشه و امثال آن، محکوم به طهارت است.

ج. محکوم به طهارت است، تا اطمينان به نجاست حاصل شود.

ج. ملاک در تثليث، همان شيره‌ى خرماى به جوش آمده نزد عرف است، نه خود خرما به تنهايى.

ج. بعد از آن که جزو بدن مسلمان شد، پاک است.

ج. اگر خصوصيات مذکوره در مسأله‌ى ٣۵٠ رساله را ندارد، حکم منى را ندارد؛ مگر علم يا اطمينان حاصل شود.

ج. اگر تماس قبل از تمام شدن سه غُسل ميّت، باشد باعث نجاست است.

ج. در صورتى که پوست روى آن سوراخ شده باشد اگر مقدار زمان زيادى از آن گذشته باشد، به گونه‌اى که عرفا آن را خون نگويند، پاک است و در غير اين صورت نجس محسوب مى‌شود و توضيح بيشتر در مسأله‌ى ١٠۵ و ١٠۶ رساله آمده است.