ج. تا وقتى که به نجاست آبى که با آن خمير کرده‌اند علم حاصل نشده باشد از مقدارى از اطراف آن اجتناب شود و بقيّه پاک است.

ج. جستجو لازم نيست و محکوم به طهارت است.

ج. اگر همراه ذرّات باشد نجس است و در غير اين صورت اگر صدق عذره و غائط بر آن نکند، وجهى براى نجاست ندارد.

ج. اگر آن عفونت مخلوط به بول يا غائط باشد نجس است ولى موجب غسل نيست، مگر اين که عفونت مخلوط با خون حيض و نفاس و استحاضه باشد.

ج. اگر خصوصيات مذکوره در مسأله‌ى ٣۵٠ رساله را ندارد، حکم منى را ندارد؛ مگر علم يا اطمينان حاصل شود.

ج. بلى نجس است، لکن نحوه‌ى تطهير آن آسان‌تر است که در مسأله‌ى ١۶٣ رساله بيان شده است و بول دختر مثل بول پسر نيست بنابر احوط.

ج. به شستن پاک مى‌شود.

ج. خود بخار پاک است ولى اگر به صورت عرق و مايع درآمد نجس است.

ج. در فضله‌ى پرندگان حرام‌گوشت، اقوى نجاست است و وظيفه از جهت عسر و حرج ـ که در شريعت نفى شده ـ در اين جا با جاهاى ديگر تفاوتى ندارد.

 ج. اگر خون جهنده دارد نجس است، و در غير اين صورت، در حيواناتى که خوردن گوشت آنان حرام است و در اجتناب و دورى از فضولات آنان عسر و حرج پيش نمى‌آيد، بنابر احتياط واجب بايد اجتناب نمود.