در روایت آمده است: «التَّقِیةُ دینی وَ دینُ آبائی؛ تقیه، آیین من و پدران من است».١ لذا ما در همهجا تقیه را لازم و واجب میدانیم و در قرآن هم آمده است؛٢ یعنی در ظاهر، قولاً و عملاً اظهار دوستی یا دشمنی نماید، ولی قلباً باید مخالف باشد.
اضطراب باطنی پیدا کردن و دست از ایمان برداشتن، موجب هلاکت ابدی است. هرچه بلا بر میثم تمار شدیدتر میشد، ایمان او به ولایت قویتر میشد!٣ آیا اگر ایمان را از ما بگیرند، اسلام را نمیگیرند؟! آیا اگر روح اسلام را از ما بگیرند، صورت اسلام را نمیگیرند؟!