امام صادق علیه السلام: هیچ مؤمنی نیست که باوجود توانایی بر یاری برادر خویش، دست از یاری او بردارد، مگر آنکه خداوند در دنیا و آخرت دست از یاری او بردارد. وسائل الشیعه، ج١٢، ص٢۶٨   ...

همسرش با عجله وارد اتاق شد و گفت: «صبحانه حاضر است؟ آقای  بهجت آمدند.» زن استکان ها را از چای دم کشیده پر کرد و همراه نان توی سینی گذاشت. حضرت معصومه علیهاالسلام گله دارند که چرا در این مدتی که به قم آمده اید، خدمت ایشان نرسیده اید. توی این فکر بود که آقا اول صبح برای چه کاری آمده اند. چند دقیقه ای...

حضرت آیت الله بهجت قدس سره: زمانی دیدند آخوند ملا علی رحمه الله  از اصفهان بیرون می رود. از علت آن پرسیدند؛ فرمود: با این مردم، دیگر نمی شود زندگی کرد. گفتند: آیا نفْس آخوند ملاعلی را در اصفهان گذاشته ای و می روی، یا او را هم همراه خود می بری؟! کنایه از اینکه تا نفست همراه توست، آسایشی نخواهی داشت و...

امام صادق علیه السلام: حسد، ايمان را می خورد و از بين می  برد؛ چنان که آتش، هيزم را نابود می کند. وسائل الشیعه، ج ١۵، ص٣۶۵   ...

در سیاست کاملاً صاحب‌نظر بودند و مطالب را روشن می‌کردند، ولی برای اهلش؛ البته گویا فقط دید ظاهری نبود. اوایل انقلاب با مرحوم امام رحمه‌الله جلساتی داشتند. در ایام مبارزه، مرتباً با هم رفت‌وآمد می‌کردند. مرحوم والد پیشنهاد‌هایی هم برای مبارزه می‌دادند. همچنین می‌گفتند: «مرتبه دوم، پیروزی با ایشان است...

سؤال: گاهی انسان به خود اجازه منبر رفتن نمی‌دهد، چون می‌داند به تمام آنچه می‌گوید، عمل نمی‌کند. آیا این کار درست است؟ جواب: یک نفر را به راه آوردن، یک سنی را شیعه کردن، یک کافر را مسلمان نمودن، از اهم واجبات است، چه ربطی به فاسق بودن انسان دارد؟! از این گذشته، آنچه را که دیگران نمی‌توانند بگویند، بگ...

نزدیک صندلی ایشان بودم. ایشان دست گذاشته بودند روی دستۀ صندلی. تا خواستم دست ایشان را ببوسم، دستشان را کشیدند. فرمودند: «راضی نیستم به اینکه سیّد دستم را ببوسد». (براساس خاطره یکی از شاگردان) ذکرها فرشته اند، ص٨٠   ...

حضرت آیت الله بهجت قدس سره: یک نگاه تند که سبب ایذای یک مؤمن و یا هتک حرمت او شود، حرام است؛ همچنین یک تبسم به اهل معصیت که موجب تشویق او بر گناه باشد، حرام است. بنابراین، کسی که می خواهد به درجات کمال و یقین نائل گردد، باید از این گونه گناهان هم پرهیز نماید. در محضر بهجت، ج٢، ص٧   ...

و گروهی  ديگر [از اهل عبادتِ اهل غرور] به روزه مغرور می  شوند و در ايّام شريفه، روزه می  دارند؛ اما نه زبان خود را از غيبت محافظت می  کنند، و نه ساير جوارح را از معاصی ....

در محضرشان بودم. به من اشاره کردند که بعد از درس بنشینم و بیرون نروم. رفقا که رفتند و اتاق خالی شد، آقا از من اسمم را پرسید. گفتم: «ممتاز حسین نقوی». بعد آقا تشریف بردند به اتاق کتابخانه. وقتی برگشتند، به جای عمامه، یک کلاه سفید گذاشته بودند روی سرشان. یک بسته لباس سفید هم در دست گرفته بودند. گفتند:...