ج. هر گناه غير از گناه کبيره (که تعريف آن گذشته) صغيره است و انجام دادن آن براى بار دوّم (بدون اين که پس از بار اوّل توبه واقع شود) اصرار است.

ج. اگر امکان حمل بر صحّت ندارد، از عدالت خارج مى‌شود.

ج. نماز او به جماعت باطل است هر چند آن امام جماعت ديگر هم نزد او عادل باشد و اگر به صورت وجوب يا استحباب و يا احتياط، مأموم قرائت نماز خود را خوانده باشد، نماز او به طور فرادا صحيح است، ولى اگر طورى بوده که اگر قبل از نماز مى‌فهميد که دومى است، به او هم مثل اولى اقتدا مى‌کرده، نمازش به جماعت نيز صحيح است.

ج. خير، نمى‌تواند.

ج. اشکال دارد.

ج. خير، نمى‌تواند.

ج. مانعى ندارد.

ج. در مواردى که نماز امام در مقام عمل به نظر مأموم باطل نباشد، مانع ندارد و در غير اين صورت خلاف احتياط وجوبى است.

ج. آن چه مرقوم شد مضرّ به عدالت نيست؛ مگر در اين راه مرتکب کبيره شود يا بر صغيره اصرار ورزد.

 ج. اگر با وجود تمام شرايط وجوب، آن را ترک مى‌کند از عدالت ساقط مى‌شود و علم به اين مطلب لازم است.