ج. در صورت تقيّه، بايد لااقل حمد را مأموم ـ هر چند آهسته ـ بخواند.

ج. بله مى‌توان، ولى رکعت اوّل مأموم حساب نمى‌شود.

ج. اگر ندانستن او به جهل به مسأله بر مى‌گردد، احتياطا اعاده کند.

ج. تا به حدّ بطلان نمازش نباشد، اقتداى به او جايز است.

ج. خير، دليل نمى‌شود.

ج. خالى از اشکال نيست.

ج. بنابر احتياط واجب جايز نيست.

ج. احتياط در وجوب اعلام امام جماعت است که اقتدا کننده بفهمد و اگر به وظيفه‌ى منفرد عمل نکرده، آن نماز را هر چند به مثل سجده‌ى سهو جبران کند و يا اگر مثلاً رکنى را اضافه کرده است، اعاده کند.

ج. مستحب است تشهد را با امام بخواند و احتياط مستحب آن است که موقع  خواندن تشهد، به حال تجافى بنشيند، يعنى انگشتان دست و سينه پا را به زمين بگذارد و زانوها را بلند کند و بايد بعد از تشهد با امام برخيزد و حمد و سوره را بخواند.

ج. اگر عادل و واجد شرايط باشد، جايز است.