ج. خير، نمى‌توانند؛ مگر اين که آن شخص سبب اضلال و گمراهى ديگران شود و ضمنا ترويج از او هم جايز نيست.

ج. صحت قرائت حمد و سوره امام شرط است.

ج. اشکال دارد.

ج. اگر خنثايى باشد که بيشتر علايم مرد را داشته باشد که ملحق به مردان باشد، جايز است.

ج. جايز است، حتى براى مأمومى که نماز فريضه‌اش را مى‌خواند.

ج. جواز جماعت محل تأمل است؛ ولى در صورتى که جماعت دوم داراى مزايايى باشد که در شرع رجحان داشته باشد و کسى بخواهد به اميد مطلوب بودن دو مرتبه نمازش را به جماعت بخواند، بنابر اظهر جايز است.

ج. صاحب مسجد و امامى که براى امامت آن مسجد معيّن شده، و صاحب منزل يا مستأجر آن در صورت واجد شرايط بودن از ديگران در امامت براى جماعت مقدم هستند و مستحب است کسى را که فقيه‌تر يا قرائتش از ديگران بهتر يا بزرگ‌تر يا هاشمى است، امام جماعت قرار دهند.

ج. اگر شرايط ذکر شده جهت امامت جماعت را دارا باشد، مسأله مذکور منافاتى با امامت او نخواهد داشت.

ج. شناخت قبلى کافى است.

ج. امورى که رعايت آن در قرائت نماز لازم و ضرورى است، در مسأله‌هاى ٨٢٣ تا ٨٢٧ رساله ذکر شده است.