ج. جايز است.

ج. خير، باطل است.

ج. مأموم مى‌تواند صبر کند تا امام به رکوع رفته و سپس اقتدا کرده و به همراه امام به رکوع رود؛ اما اگر در حالى که امام ايستاده است اقتدا کند، بنابر احوط بايد حمد و سوره را بخواند و اگر براى سوره وقت ندارد، بايد حمد را تمام کند و در رکوع، خود را به امام برساند و اگر طورى است که اگر حمد را تمام کند به رکوع نخواهد رسيد، احتياط در اين است که قصد فرادا کند و حمد را تمام کرده و بقيه نماز را خودش بخواند و در رکعت دوم نيز مأموم در صورتى که اگر حمد را تمام کند به رکوع امام نمى‌رسد، نمى‌تواند حمد را رها کرده و همراه امام به رکوع رود؛ بلکه حمد را تمام نمايد و در سجده، خود را به امام برساند؛ گر چه احوط در اين صورت قصد فرادا است.

ج. مانعى ندارد.

ج. جماعت باطل است و احتياطا بايد آن نماز را قضا کنند.

ج. خير، خارج نمى‌شود.

ج. اشکال ندارد ولى سعى کند که ملکه‌ى عدالت در او پيدا شود.

ج. احوط ترک اقتدا است.

ج. از اوّل نمى‌توان به او اقتدا کرد، بنابر احوط.

ج. مأموم واجب است به وظيفه فرادا عمل کند؛ و اگر لازم است تقيّه کند، حمد و سوره و لااقل حمد را به صورت آهسته بخواند، در غير اين صورت نماز را اعاده نمايد.