ج. خود را تفسيق کردن، جايز نيست.

ج. خير، نمى‌توانيد.

ج. جايز است.

ج. خير، باطل است.

ج. مأموم مى‌تواند صبر کند تا امام به رکوع رفته و سپس اقتدا کرده و به همراه امام به رکوع رود؛ اما اگر در حالى که امام ايستاده است اقتدا کند، بنابر احوط بايد حمد و سوره را بخواند و اگر براى سوره وقت ندارد، بايد حمد را تمام کند و در رکوع، خود را به امام برساند و اگر طورى است که اگر حمد را تمام کند به رکوع نخواهد رسيد، احتياط در اين است که قصد فرادا کند و حمد را تمام کرده و بقيه نماز را خودش بخواند و در رکعت دوم نيز مأموم در صورتى که اگر حمد را تمام کند به رکوع امام نمى‌رسد، نمى‌تواند حمد را رها کرده و همراه امام به رکوع رود؛ بلکه حمد را تمام نمايد و در سجده، خود را به امام برساند؛ گر چه احوط در اين صورت قصد فرادا است.

ج. مانعى ندارد.

ج. جماعت باطل است و احتياطا بايد آن نماز را قضا کنند.

ج. خير، خارج نمى‌شود.

ج. اشکال ندارد ولى سعى کند که ملکه‌ى عدالت در او پيدا شود.

ج. احوط ترک اقتدا است.