ج. جواز جماعت محل تأمل است؛ ولى در صورتى که جماعت دوم داراى مزايايى باشد که در شرع رجحان داشته باشد و کسى بخواهد به اميد مطلوب بودن دو مرتبه نمازش را به جماعت بخواند، بنابر اظهر جايز است.

ج. صاحب مسجد و امامى که براى امامت آن مسجد معيّن شده، و صاحب منزل يا مستأجر آن در صورت واجد شرايط بودن از ديگران در امامت براى جماعت مقدم هستند و مستحب است کسى را که فقيه‌تر يا قرائتش از ديگران بهتر يا بزرگ‌تر يا هاشمى است، امام جماعت قرار دهند.

ج. اگر شرايط ذکر شده جهت امامت جماعت را دارا باشد، مسأله مذکور منافاتى با امامت او نخواهد داشت.

ج. شناخت قبلى کافى است.

ج. امورى که رعايت آن در قرائت نماز لازم و ضرورى است، در مسأله‌هاى ٨٢٣ تا ٨٢٧ رساله ذکر شده است.

ج. در مورد گچ گرفتگى و يا وجود باند در پيشانى خلاف احتياط است.

ج. بنابر احتياط، نمى‌تواند به او اقتدا کند.

ج. جايز است در استيجار و هر موردى که بر او واجب باشد و در تبرّع محض تأمّل است.

ج. جواز جماعت محل تأمل است؛ مگر در صورتى که جماعت دوم داراى مزايايى باشد. (به تفصيلى که در مسأله قبلى ذکر گرديد.)

ج. هر گناهى است که در قرآن بر آن وعده به آتش يا عذاب داده شده باشد يا در عبارتى کبيره بودن آن تصريح شده باشد يا از گناهى که کبيره بودن آن ثابت است، اعظم يا مساوى شمرده شده باشد.