ج. ملاک حرمت اطراب شأنى است که معمولاً در زدن با آلات و ابزارهاى آن مطرب شأنى مى‌شود و علامت آن غلبه‌ى مقرونيّت آن‌ها با محرّمات ديگر است.

ج. اگر با آلات و ابزار لهو باشد، صورت حلال ندارد.

ج. غنا، کشيدن صدا و گردش آن در حنجره است، به گونه‌اى ويژه که طرب‌آور بوده و به علت شدّت شادمانى به واسطه خيال وصول به محبوب و يا حزن و اندوه به واسطه خيال فراق و دورى او، موجب سبکى در انسان گردد؛ و علامت آن مناسبت داشتن با مجالس اهل فسوق مى‌باشد و صداهاى حاصل از آلات و ابزار، حکم جداگانه‌اى دارد که در مسأله‌ى ٢٠ از مسايل متفرقه رساله و نيز در باب موسيقى همين کتاب ذکر شده است.

ج. رقص در مجالس زنانه حتى بدون آهنگ هم اشکال دارد و احتياط واجب در ترک آن است و بودن در آن‌جا، اگر سبب تشويق يا کمک به آن‌ها نباشد، حرام نيست.

ج. با آلات مخصوصه‌ى به لهو جايز نيست و با غير آلات مخصوص به لهو در نکاح (مراسم ازدواج) و ختان (مراسم ختنه) جايز است و هم‌چنين ترجيع (گردش صدا در گلو) که مخصوص مغنيّه (خواننده زن) مى‌باشد، در صورتى که مشتمل بر کلام باطل نباشد و همراه با محرّمات ديگر نباشد، مستثنى است.

ج. نماز در اوّل وقت را در اولويّت قرار دهيد.

ج. بله.

ج. شعبده بازى و پول دادن براى آن مانند سحر جايز نيست، ولى مجرد ديدن آن، بدون صدق اعانت و کمک به آن، مانعى ندارد.

ج. بازى با آلات معدّة بدون عوض، مورد احتياط است و اين احتياط در شطرنج و نرد شديد است و اگر در معامله انتزاع جواز مطلق شود (زيرا معاوضه نيز امرى است قصدى) و در آن ترويج حرام باشد، جايز نيست و تکسّب با چيزى که منفعت محلّله ندارد، جايز نيست و نگاه کردن به افراد اگر ضدّ نهى‌ازمنکر نباشد، حرام نيست.

ج. اگر بازى با آلات معدّه قمار نيست ـ که حتى بدون برد و باخت هم محلّ احتياط باشد ـ اشکال ندارد.