ج. اگر پسر بزرگ دارد، بر عهده‌ى او واجب است و در غير اين صورت، از اصل مالش اجير بگيرند.

ج. خير.

ج. يجوز الصّرف فى مکمّلات الموقوفة و فيما ينتفع به فى الموقوف.[1]

[1]. اگر فردى مبلغ مشخصى را وصيت نموده تا به مصرف وقف ـ مثل ساختن مسجد برسد... ـ در صورتى که آن مبلغ اضافه بيايد، آيا بقيه مبلغ در کارهاى خير مصرف شود، يا به عنوان ارث به وارثين تحويل شود؟

ج. جايز است مصرف مبلغ باقى مانده در تکميل موقوفه و در آن چيزهايى که قابل استفاده در موقوفه است.

ج. قدر متيقّن که موافق احتياط هم هست، سهم دختر براى او است، که کمتر است.

ج. از همان ثلت مى‌تواند محاسبه کند، نه از اصل ترکه.

ج. بايد با نظر اوصيا باشد.

ج. در فرض مرقوم اگر عمل به وصيّت مى‌شود، مانع ندارد.

ج. بايد به تمام مقدارى که وصيت کرده عمل شود، زيرا شايد آن نماز و روزه‌ها استيجارى بوده که به جا نياورده بوده يا روزه‌ها از باب کفاره بر او واجب شده بوده است.

ج. حاکم شرع به جاى او يا براى کمک به او وصى را معين مى‌کند. (به مسأله‌ى ٢١٨۵ و ٢١٨۶ رساله رجوع شود.)

 ج. ورثه نمى‌توانند خود تصرّف کنند و در صورت معذور بودن اوصيا از عمل کردن به وصيّت، به حاکم شرع ارجاع مى‌گردد تا جانشينى براى آن‌ها معيّن کند.