ج. اگر کسى در مرضى که به آن مرض مى‌ميرد، مقدارى از مالش را به شخصى ببخشد و به او تحويل دهد و وصيت کند که بعد از مردن او هم مقدارى به شخص ديگر بدهند، آن‌چه را که در حال حيات بخشيده و تحويل داده، از اصل مال است و احتياج به اذن ورثه ندارد و چيزى را که وصيت کرده، اگر به مقدار ثلت ميراث يا کمتر باشد، وصيت نافذ است و اگر زيادتر از ثلث باشد، زيادى آن به اذن ورثه احتياج دارد.