ج. حيض در حال حاملگى امکان دارد. پس اگر خون از ده روز گذشت، ايام عادت را حيض قرار مى‌دهد و بقيه را استحاضه قرار مى‌دهد (با تفصيل مذکور در رساله) ولى اگر بداند که خون از زخم و جراحت داخل است، جز تطهير ظاهر حکمى ندارد.

ج. حفظ کردن در صورتى واجب است که ضرر نداشته باشد.

ج. صحت طلاق زن مستحاضه مشروط به غسل نيست.

ج. آزمايش قبل از وقت نماز کافى نيست؛ مگر اين که بداند حالتش تغيير نمى‌کند.

ج. بايد خود را وارسى کند، يعنى مقدارى پنبه داخل فرج نمايد وکمى صبر کند، بعد بيرون آورد؛ پس اگر اطراف آن آلوده باشد، خون بکارت است واگر به همه‌آن رسيده، حيض مى‌باشد. البته بايد خون زياد نباشد تا به وسيله فوق بتواند بين خون حيض وبکارت فرق بگذارد.

ج. بنابر اقوى به محض ديدن خون عبادتش را ترک نکند مگر ويژگى حيض را داشته باشد يا بداند حيض است يا بداند در ٣ روز ادامه خواهد يافت و اگر عبادت را ترک کرد و معلوم شد حيض نبوده قضا کند.

ج. اگر روى هم از ده روز بيشتر نشود، همه حيض است.

ج. بله.

ج. چنين خونى استحاضه است، اگر احتمال خون‌هاى ديگر مثل بکارت و زخم داده نشود.

ج. به قصد وظيفه‌ى فعليّه غسل کند، کافى است.