ج. اگر شرايط را نداشته باشد خون حيض نيست و محکوم به خون زخم است، خصوصا اگر علامت آن را دارا باشد که خروج از طرف راست باشد همين طور اگر دو روز خون حيض ديد. و روز سوم به جهت اخراج رحم ديگر خون نديد، غسل حيض بر او واجب نيست.

ج. مکروه است.

ج. بدل از وضو تيمم نمايد.

ج. بلى مسموع است، اگرچه مظنون باشد که خبرش دروغ است. پس اگر بگويد حائضم، نزديکى با او حرام است و اگر بگويد پاکم نزديکى با او حلال است. و هر گاه خبر دهد که در يک ماه، سه حيض ديده، جميع احکام حيض نسبت به هر زمانى که مى‌گويد زمان حيض است، جارى است، واگر احتمال ضعيف برود که راست مى‌گويد، احوط است.

ج. اگر بين نماز، حائض شود، حتى اگر حرفى از تشهد مانده باشد نماز باطل است، بلکه هم چنين است پيش از تمام نمودن سلام واجب؛ و اگر در نماز باشد وگمان نمايد که حائض شده، دست خود را داخل کند و به موضعى که خون بيرون مى‌آيد بمالد، پس اگر خون بيرون آمده باشد، از حالت نماز بيرون رود وگرنه نماز را تمام نمايد، لکن ظاهر اين است که اگر چنين نکند ونماز را تمام کند عيبى ندارد و اگر بعد از نماز، حائض شدن، ظاهر نشود يا معلوم نشود پيش‌تر بودن حيض بر تمام بودن نماز، نماز او صحيح است.

ج. لازم است براى طواف ونماز نايب بگيرد وپس از طواف نايب، شخصا سعى کند.

ج. هر خونى که خانم‌ها قبل از بلوغ يا بعد از يائسگى مى‌بينند يا خونى که از ٣ روز کمتر ديده مى‌شود يا خونى که از ١٠ روز بيشتر مى‌شود (که در اين حالت مى‌تواند مقدارى حيض باشد که در احکام حيض گفته شده)، استحاضه است؛ در صورتى که خون زخم و خون نفاس نباشد.

 ج. قبل از ولادت بچه هر خونى که ديده مى‌شود، در صورتى که احتمال غير استحاضه داده نشود ـ مانند زخم و امثال آن ـ استحاضه است.

ج. در هر دو مورد بايد دوباره غسل کند.

ج. در موقع نماز بايد نوار را خارج کند و نوار و خود را وارسى نمايد و طبق انواع استحاضه عمل کند و نوارهاى جديد، حکم همان پنبه را دارد که در رساله آمده است.