ج. آن‌ها کافر و نجس هستند.

ج. فقط با عذره‌ى انسان بدون اختلاط و به نحو عادت کردن به خوردن آن است و گوسفندى که گوشت آن از خوردن شير خوک روييده باشد بنابر احوط ملحق به نجاست‌خوار است.

ج. اگر خون جهنده ندارد، پاک است.

ج. اگر يقين دارد که بعد از زوال عين نجاست هم، آب بر جاى نجس جارى بوده، پاک است.

ج. چون حکم تعفير (خاک مالى) مختصّ به ظرف است.

ج. از حيث طهارت و نجاست اشکالى ندارد، و هم چنين اگر خاک در شيره مستهلک شود ـ که نوعا هم اين چنين است ـ ، خوردن آن هم بى‌اشکال است.

ج. نجاست کفّار ذاتى است و با رعايت بهداشت و نظافت ظاهرى متفاوت است.

ج. خير.

ج. بنابر احتياط واجب، نجس است و بعد از جدا کردن تکه‌ى پوست، مواد غذايى مزبور، تطهير شود؛ البته اگر عرفا پوست کنده شده بر آن صادق است، نه مثل ماليدن کشک در کشک مال.

ج. منظور اين است که چون پوست رقيقى زرده را احاطه کرده، نجاست از درون به بيرون و بالعکس سرايت نمى‌کند.