ج. جايز نيست.

ج. اگر قيّم شرعىِ صغار است، مى‌تواند اموال آن‌ها را در مصالح آن‌ها صرف کند.

ج. اگر براى فرزند خريده و يا بعد از خريدن به او واگذار و هبه شرعى کرده حقّى ندارند؛ اما اگر واگذارى او به نحو اباحه تصرف بوده، وارثين ديگر نيز در آن حق دارند.

ج. اگر زنده بودنش معلوم نيست و وارث هم دارد، مالش را کنار مى‌گذارند و بنابر اظهر تا مدت چهار سال وضعيت او را پيگيرى مى‌کنند، سپس مالش را بين ورثه تقسيم مى‌کنند، ولى اگر بعدا زنده بودن او معلوم شد، تقسيم مال منتفى مى‌شود و احوط صبرکردن است تا حصول علم عادى به موت او يا حصول اطمينان در خصوص شخص مفقود.

ج. قطعاتى که پدر در زمان حيات خود به پسرها و دخترها بخشيده، اگر به تصرّف آن‌ها داده باشد، حقّ آن‌ها است و نسبت به باقى زمين برگشت‌شده‌اى که در زمان حيات قبض نشده بود، ميان پسرها و دخترها بر طبق آن‌چه خداوند فرموده تقسيم مى‌گردد.

ج. اين جايزه هم جزو ماترک او است که به ارث مى‌رسد، زيرا سبب کسب اين فايده، پيش از موت بوده است.

ج. خير، فقط دختر ارث مى‌برد.

ج. اگر در وقت موت متوفّى زمين‌ها ملک او نبوده و از مالک اوّلى شرعا به او منتقل نشده، از ترکه‌ى او محسوب نمى‌شود و حکم ميراث ندارد و خصوصيات فعلى و تشخيص موضوع با خود مکلّف است.

ج. با رضايت تمام ورثه، اگر صغير نداشته باشد، مانعى ندارد.

ج. مدّعى بخشش بايد دعواى خود را به وجه شرعى اثبات کند و در غير اين صورت همه‌ى ورثه در مال مورد دعوا شريک هستند و نسبت به زمينى که با آن خريده شده، اگر به ثمن کلّى و براى خودش خريده، ملک پسر شده است پس وجه پرداختى از ترکه است، واللّه‌ العالم.