ج. قطعاتى که پدر در زمان حيات خود به پسرها و دخترها بخشيده، اگر به تصرّف آن‌ها داده باشد، حقّ آن‌ها است و نسبت به باقى زمين برگشت‌شده‌اى که در زمان حيات قبض نشده بود، ميان پسرها و دخترها بر طبق آن‌چه خداوند فرموده تقسيم مى‌گردد.

ج. اين جايزه هم جزو ماترک او است که به ارث مى‌رسد، زيرا سبب کسب اين فايده، پيش از موت بوده است.

ج. خير، فقط دختر ارث مى‌برد.

ج. اگر در وقت موت متوفّى زمين‌ها ملک او نبوده و از مالک اوّلى شرعا به او منتقل نشده، از ترکه‌ى او محسوب نمى‌شود و حکم ميراث ندارد و خصوصيات فعلى و تشخيص موضوع با خود مکلّف است.

ج. با رضايت تمام ورثه، اگر صغير نداشته باشد، مانعى ندارد.

ج. مدّعى بخشش بايد دعواى خود را به وجه شرعى اثبات کند و در غير اين صورت همه‌ى ورثه در مال مورد دعوا شريک هستند و نسبت به زمينى که با آن خريده شده، اگر به ثمن کلّى و براى خودش خريده، ملک پسر شده است پس وجه پرداختى از ترکه است، واللّه‌ العالم.

ج. بايد سهم آن‌ها را جدا کند و قسمت آن‌ها را بدهد.

ج. بدون اجازه‌ى ورثه، حق ندارد.

ج. معلوم است که ورثه نسبت به سهم‌الارث خود از ترکه حقّ دارند. ولى چنان‌چه در اين باره اختلافى دارند نياز به مرافعه‌ى شرعيّه دارد.

ج. منقول است و در مورد شک، مصالحه بر قيمت به جاى ارث بردن از عين، موافق احتياط است.