ج. بايد از وقتى که با او نزديکى کرده تا سه ماه از نزديکى با او خوددارى نمايد و بعد او را طلاق دهد.(مسأله ٢٠٠٠ رساله)

ج. خير، نمى‌تواند و با قاعده‌ى الزام منافات ندارد.

ج. در فرض مرقوم، مسلمان نمى‌تواند با آن زن عقد موقّت انجام دهد.

ج. بعد از وطى است.

ج. زن مستحقّ مهر است.

ج. علم به حمل کفايت مى‌کند.

ج. خير، مرد اختيار دارد.

ج. مدّعى صحّت مقدم است، مگر بيّنه بر خلاف بياورد؛ هر چند وظيفه‌ى زن اين است که طبق علم خود عمل کند.

ج. بايد از طلاق دوّم عدّه نگه دارد.

ج. با قرينه تحقّق پيدا مى‌کند.