ج. اگر صوتى باشد غير لهوى ـ که از استعمال آلات معدّه حاصل نشده باشد ـ اشکال ندارد و بر هر تقدير، موجب بطلان نماز نيست.

ج. آن را در ضمن صلوات يا دعاى صحيح مندرج کرده و بگويد.

ج. عدول نيّت از نافله به فريضه (نماز واجب) وبالعکس جايز نيست و در عدول از فريضه به نافله، بعضى موارد استثنا شده است، چنان چه در مسايل نماز جماعت خواهد آمد (مسأله ٧٨۵ رساله).

ج. اگر براى ديگران امامت مى‌کند بايد نماز قضاى يقينى را به جماعت بخواند، و اگر اقتدا مى‌کند نيّت قضاى احتمالى کافى است.

ج. اگر مضرّ به طمأنينه بوده، بايد تکبير را تکرار کند.

ج. تا مادامى که موجب ضرر و يا عسر و حرج نباشد، ايستاده نماز بخوانيد و با تمکن از قيام هر چند با پاى مصنوعى، نوبت به نشسته نمى‌رسد.

ج. در حال اختيار جايز نيست.

ج. بايد مرد، تکليف خودش را رعايت کند (مسأله‌ى ١٢۵۶ رساله).

ج. بايد قرائتش را درست کند و هر نمازى که تا حال با قرائت غلط خوانده، بايد قضا نمايد، بنابر احوط.

ج. شروع از اوّل لازم نيست.