ج. اگر پس از آن که به اندازه رکوع خم شود يادش بيايد، مستحب است بعد از رکوع قضا کند، و اگر در سجده يادش بيايد، مستحب است بعد از سلام، قضا نمايد و احتمال دارد هر جاى نماز که يادش آمد بتواند قنوت را به جا آورد.

ج. مؤمن نبايد با مومن ديگر از جهت ايمانش مخالف باشد.

ج. مى‌تواند نافله بخواند؛ ولى جاى نماز قضا را نمى‌گيرد.

ج. به شکش اعتنا نکند.

ج. بله مى‌تواند.

ج. اذکار و دعاهاى ديگر را هم مى‌شود خواند.

ج. اگر آن‌قدر غسل را به تأخير انداخته تا اين که وقت تنگ شده و ديگر براى غسل وقت نداشته و در اين وقت تيمّم کرده است، نمازهايش قضا ندارد، اگرچه معصيت کرده است؛ و در غير اين صورت بايد قضا شود.

ج. بايد طورى آن‌ها را قضا نماييد که در انجام آن‌ها کوتاهى نشود.

ج. اگر با قصد قربت بوده قضا ندارد.

ج. به مسأله‌ى ١١٠٣ و مسايل بعد آن در رساله مراجعه شود.