ج. بايد به قصد قرائت و قرآنيّت باشد.

ج. خير، کافى نيست.

ج. با صدق آن حرف در عرف عرب صحيح است.

ج. در حال وقف بايد با هاء بگويد.

ج. آن نمازها باطل بوده است، بنابر احوط.

ج. بنابر احتياط واجب برگردد و رکوع را به جا آورد و بعد از نماز سجده‌ى سهو به جا آورد و نماز را هم اعاده کند.

ج. در صورتى که هرگز ـ حتى با تکيه ـ نتواند براى رکوع خم شود (به مسأله‌ى ٨۴٨ و ٨۴٩ رساله رجوع شود).

ج. کج گذاشتن در فرض مزبور، مانعى ندارد و احتياط در تقديم طرف راست بر طرف چپ است، و بايد دقّت شود که مهر آلوده نشود و اگر آلوده شد، بايد در سجده‌ى بعدى به جاى پاک آن سجده کند.

ج. جايز است.

ج. بنا مى‌گذارد که در رکوع است.