ج. بلى، يعنى اگر در ابتداى وقف و ساخت مسجد آن طبقات را خارج از مسجد قرار ندادند، حکم مسجد را دارند.

ج. با فرض عدم هتک، نماز خواندن روى آن‌ها اشکال ندارد و محو آن‌ها بايد با اجازه‌ى متولّى باشد.

ج. در اذان و اقامه مانعى ندارد و در تشهّد احتياط اين است که مقصود خود را در صلوات دوّمى بياورد: مانند «اللّهم صلّ على محمّد و آله الاوصياء الائمة الاثنى عشر...».

ج. احوط اتمام آن نماز و اعاده آن مى‌باشد..

ج. اگر ترتيب قضا شدن آن نمازها معلوم است، قضاى آن‌ها نيز بايد به ترتيب خوانده شود و اگر ترتيب نمازها را نمى‌داند، اگر رعايت ترتيب مستلزم تکرار عمل باشد، رعايت ترتيب لازم نيست. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله ١٢۵٧ مراجعه شود).

ج. خير.

ج. احتياط واجب آن است که موقع ايستادن، هر دو پا روى زمين باشد، ولى لازم نيست سنگينى بدن روى هر دو پا باشد و اگر روى يک پا هم باشد، اشکال ندارد و اگر ايستادن صدق کرد و از روى فراموشى روى يک پا قرار گرفت، نمازش باطل نيست؛ گر چه محل احتياط است.

ج. اگر به نيّت ذکر مطلق بوده، نمازش صحيح است و اشکال ندارد.

ج. زن، به تکليف خودش عمل کند (مسأله‌ى ١٢۵۶ رساله).

ج. اگر به جهت ندانستن مسأله باشد، لازم است على الاحوط.