مقصود اینکه، انسان باید کارهایش را مطابق دفتر شرع انجام دهد١ چه موافق تقیه باشد و چه مخالف آن. اگر انسان، کارش بر طبق حجت شرعی باشد، اگر چه احیاناً مخالف با واقع شود، طوری نیست و در نزد پروردگار معذور بلکه مأجور است. ولی چنین نباشد که کارهایمان با دفتر شرع موافقت نداشته باشد و هر چه خواستیم یا از ما خواستند، انجام دهیم؛ هرچند بر خلاف شرع باشد. اگر بخواهند یک امضا به نفع خود از انسان بگیرند، گروهی هجوم میآورند و شرایط را طوری فراهم میآورند تا به مقصد خود برسند؛ همچنان که در امضا بر له (به نفع) مشروطه از آخوند خراسانی پیش آمد و چه کارها و سوءاستفادهها که نکردند؟!