در حال بارگیری...
آقایی می‌گفت: ـ البته بنده خود آن آقا را ندیدم، بلکه دیگران برای بنده نقل کردند ـ که در حرم کاظمین شخصی به‌صورت جوان بیست‌ویک ساله در کنار من نماز می‌خواند، همین قدر فهمیدم که در مدت کم و کوتاه، نمازهای زیادی را با طمأنینه خواند و در تمام قنوت‌ها، «عَجّلْ فَرَجَهُ»١ گفت و اسم خودش را هم برد! بله، حضرت غایب عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف همه این بلاها را که بر سر اهل ایمان وارد می‌شود، می‌بیند؛ لذا مهموم و مغموم است، ولی ما با دنیای خودمان هم مخالفیم و دست از تکلیف بر می‌داریم و از بیگانه تبری نمی‌جوییم! غافل از اینکه یک نان خالی که حضرت حجت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف به ملت می‌دهد، برای دوام و بقا و سلامت ما بهتر از زعفران‌های ایرانی است که از دست بیگانه‌ها به ما می‌رسد! مضافاًبراین، چه کسی می‌گوید که در حکومت آن حضرت همیشه نان خالی است؟! زیرا گاهی اتفاق می‌افتاد که حضرت امیر علیه‌السلام در یک ماه، مکرر بیت‌المال را تقسیم می‌کرد و می‌فرمود: من خزینه‌دار و انباردار و یا به اصطلاح بانک‌دار شما نیستم؛ «ما أَنَا لَکمْ بِخازنٍ؛ من خزینه‌دار شما نیستم»،٢ ولی خلیفه سوم می‌گفت: از آن چه شیخین به شما می‌دادند، کمتر نمی‌دهم، و اگر بیشتر بدهم تفضل کرده‌ام، درحالی‌که باید نسبت‌سنجی بشود که چه مقدار در زمان آنها در بیت‌المال بوده و چه مقدار در زمان عثمان جمع‌آوری شده است؛ مثلاً اگر در زمان شیخین ده‌هزار درهم جمع‌آوری می‌شد، و بین ده نفر تقسیم می‌شد، به هر نفر هزار درهم می‌رسید، ولی در زمان عثمان اگر ده‌میلیون درهم بود و بین هزار نفر تقسیم می‌شد، به هر نفر ده‌هزار درهم می‌رسید، ولی او می‌گفت به هر نفر به اندازه‌ای که شیخین می‌دادند می‌دهم، و اگر اضافه بدهم تفضل کرده‌ام؛ زیرا مازاد را برای خود برمی‌داشت و یا به خواص خود می‌داد، تاجایی‌که تمام خمس آفریقا را که از غنایم آوردند، یک‌جا به مروان بخشید! بله، در زمان او بیت‌المال بازیچه شده بود، رویه او این بود که به دوستانش بدهد، هرچند غیر مستحق یا کافر باشند، و به دشمنانش ندهد هرچند مستحق و مسلمان باشند! بنابراین، این مطلب باید برای اهل ایمان مجسم شود و یقین کنند که دوری از کسانی که خداوند متعال امر فرموده با آنها باشیم (اهل‌بیت علیهم‌السلام) موجب دوری ما از جمیع برکات دنیویه و اخرویه است!
