چه کنیم تا در برابر نعمتهای خدا سپاسگزار باشیم؟ چگونه انسان این همه نعمت الهی را بر خود نقمت و عذاب میکند؟ خداوند سبحان میفرماید: «أَلَمْ تَرَ إِلَی الذِینَ بَدّلُواْ نِعْمَتَ اللهِ کفْرًا وَ أَحَلواْ قَوْمَهُمْ دَارَ الْبَوَارِ؛ آیا ندیدی کسانی را که نعمت خدا را به کفران و ناسپاسی مبدل نمودند، و قوم خویش را در سرای نیستی و نابودی جای دادند».١
چه بهشتی میشد دنیا برای ما انسانها، اگر حرفشنو بودیم و به ندای قوه عاقله گوش میکردیم، نیرویی که هر عاقل آن را دارد.
اگر همه مردم دنیا اتفاق میکردند که عقل (نه غرایز و امیال و شهوات) حاکم باشد، ولو به این منتهی شود که عاقل را حاکم کنند، دنیا برای آنها بهشت میشد و همگی در آسایش و امنیت و راحتی به سر میبردند. امتیاز انسان از سایر حیوانات به عقل است. آیا رواست که عقل را مهمل کنیم و از کار بیندازیم و کنار بگذاریم و زندگی را برای خود و دیگران تلخ و ناگوار کنیم؟!